Kalfka Aphorisms-3

-

காஃப்கா நுண்மொழிகள்-3



“மனித வாழ்வின் தீங்குகள் அனைத்திற்கும் அடிப்படை மூலகாரணிகளாக விளங்கும் இரண்டு தீயொழுக்கங்கள்:  பொறுமையின்மையும், பொறுப்பின்மையும்.  பொறுமையின்மை மனிதர்களை சுவர்க்கத்திலிருந்து வெளியேற்றியது.  பொறுப்பின்மை அவர்களை மீண்டும் வீடு சேராதவாறு தடுக்கிறது.  ஆனால், ஒருவேளை ஒரேயொரு அடிப்படைத் தீயொழுக்கமாக பொறுமையின்மையே இருக்கக்கூடும்.  ஏனெனில், பொறுமையின்மையே அவர்களை வெளியேற்றியது.  அதே பொறுமையின்மையே அவர்களை மீண்டும் வீடு சேராமல் விலக்கிவைக்கிறது.”


நுண்மொழி-2 –ல் பொறுமையின்மையே மனிதனின் அடிப்படை தவறுகளுக்கு காரணியென்றார்.


3-ல் மனிதர்களை சுவர்க்கத்திலிருந்து வெளியேற்றிய இரண்டு தீயொழுக்கங்கள், பொறுமையின்மையும், பொறுப்பின்மையும் என்கிறார்.  அடுத்த வரியிலேயே தானே முரண்பட்டு, ஒரே ஒரு தீயொழுக்கம் ‘பொறுமையின்மை’ என்கிறார்.  (‘சுவர்க்கத்திலிருந்து மனிதர்களை வெளியேற்றியது’ என்பதை Paradise Lost என்பதாக புரிந்து கொள்கிறேன்).  அவருடைய, அவர் நம்பிய கோட்பாடுகள் அதிகமாக விவிலிய கதைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டவை என்று தெரிகிறது.


ஆன்மீக வழி அணுகுமுறையில், தீங்குகளுக்கு அடிப்படை காரணம் பொறுமையின்மை என்று சொல்லப்படுகிறது.  ஆன்மீகம் போதிப்பவர்கள் அனைவரும், ‘தீங்கு’ என்றால், அது மனிதன் தனக்குத்தானே ஏற்படுத்திக்கொள்ளும் ‘தீங்கு’ தான் என்றும் அதற்கு தன் வினைகளே காரணம் என்றும் விவரிக்கிறார்கள்.  ஆதாம் ஏவாளுக்கு பின்னான வாழ்வில்  ‘தீங்கு’ என்பது பிற மனிதனாலும், நியாயமான காரணமின்றி, இன்னொரு மனிதனுக்கு விளைவிக்க முடிகிற ஒரு தீங்கான செயல் என்பதை மறந்துவிடுகிறார்கள்.  “வினை விதித்தவன் வினை அறுப்பான்” என்கிற சப்பைகட்டு விளக்கம் கொடுக்கப்படுகிறது.  ஆசையே துன்பத்திற்கு காரணம் என்கிற கோட்பாடு அடிபடுகிறது.  இன்றைய வாழ்வில் பொறுமை என்ன பலனைத் தருகிறது ?   மேலேறி மிதித்துச் செல்லும் மாடுகள் போய்க் கொண்டுதான் இருக்கின்றன.

தொடரும் ...

கருத்துகள்

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

காஃப்கா நுண்மொழி-20

-
படம்
காஃப்கா நுண்மொழி-20     ஆலயங்களின் பலிபீடத்திலிருக்கிற குடுவைகளில் உள்ள படையலை குடித்து தீர்க்கின்றன அத்து மீறும் சில சிறுத்தைகள்.   இவை மீண்டும் மீண்டும் தொடர்ந்து நிகழ்கின்றன.   பின்னாள் இவையும் கணக்கில் கொள்ளப்பட்டு, பிறகு அதுவும் ஒரு சடங்கின் பகுதியாகிறது. என் எண்ணம்: இந்த நுண்மொழியை படிக்கும் போது, நமக்கு ஏற்கனவே அறிமுகமாகியிருக்கிற ஜென் கதை ஒன்று ஞாபகத்திற்கு வருகிறது. ஒரு ஜென் துறவியும் அவரது சிஷ்யர்களும் தியானம் செய்து கொண்டிருக்கும் போது ஒரு பூனை சத்தம் போட்டுக்கொண்டே குறுக்கும் நெடுக்கும் அலைந்ததால், தியானத்திற்கு இடையூறாய் இருப்பதாய் கருதி அந்த துறவி ”பூனையைக் கட்டிப்போடுங்கள்” என்று உத்தரவிட்டார். சில ஆண்டுகள் கழித்து அந்த துறவி இறந்து விட்டார். ஆனாலும் அந்த பூனையைக் கட்டிப் போடும் பழக்கம் தொடர்ந்து கொண்டிருந் தது . மேலும் சில வருடங்கள் கடந்தன. அந்த பூனையும் இறந்து விட்டது. வேறொரு பூனை வரவழைக்கப்பட்டு கட்டி வைக்கப் பட்டது. பல ஆண்டுகள் கழித்து சீடர்கள் ,” நம் மத வழக்கப்படி பூனையை தியான நேரத்தில் கட்டி வைக்க வேண்டும்” என நூற்குறிப்புகள் எழுதி வைத்தன ர். இந்த நுண்ம
தொடருங்கள்

Kafka Aphorism-5

-
படம்
காஃப்கா நுண்மொழி -5 “ ஒரு எல்லைக் கோட்டிலிருந்து திரும்புதல் என்ப து கிடையாது .   அதுவே அடையப்பட வேண்டிய எல்லை .” தனியாக பொருள் தரும் இந்த நுண்மொழியுடன் , ‘திரும்புதல்’ குறித்த, இதற்கு முந்தைய இரண்டு மொழிகளையும் சேர்த்து சிந்திக்க வேண்டியிருக்கிறது . மூன்றாவது நு . மொ . Paradise Lost – பொறுமையின்மை காரணமாக சொர்க்கத்தை இழந்தவர்களுக்கு வீடு ‘ திரும்புதல் ’ கிடையாது .   நான்காவது நு . மொ .   மரண ஆற்றின் கரையில் அமர்ந்துவிட்டவர்கள் திரும்புகிறார்கள் .   அந்த ஆற்றை கடந்துவிட்டவர்களுக்கு ‘ திரும்புதல் ’ என்பது கிடையாது . எனவே இந்த நுண்மொழி அடையவேண்டிய லட்சியம் குறித்ததா அல்லது திரும்புதல் இல்லாத, கடந்துவிட வேண்டிய எல்லை குறித்ததா என்பது தொடர் சிந்தனைக்குரியது. காஃப்காவின் ஆன்மீக பின்னணியில் இது மரணத்திற்கு பிந்தைய நிலை குறித்தும், சொர்க்கத்திற்கு செல்லும் பாதை குறித்தும் பேசுகிறது என்றே நினைக்கலாம். நமது வாழ்வில் நமது லட்சியம் குறித்து, திரும்புதல் என்கிற சிந்தனை இல்லாத, எல்லையற்ற பயணம் குறித்து பேசுவதாகவும் எடுத்துக் கொள்ளலாம். ஜென் கதை ஒன்று ஞாபகத்திற்
தொடருங்கள்

காஃப்காவின் நுண்மொழி-29

-
படம்
காஃப்காவின் நுண்மொழி -29     “ தீமையை உள்வாங்கிக் கொள்வதற்கான உனது தரம் தாழ்ந்த நடவடிக்கைகள் உண்மையில் உன்னுடையது அல்ல .  அவை தீமையினுடையவை .”     “ தனது எஜமானனைப் போலாக வேண்டும் என்று , அவன் கரத்திலிருந்து சவுக்கைப் பிடுங்கி தன்னை தானே அடித்துக் கொள்ளும் மிருகம் – பாவம் அதற்குத் தெரியாது , அந்த சவுக்கிலிருக்கிற புதிய முடிச்சு செய்யும் ஜாலம் இதுவென்று .” என் எண்ணம் :     புலியைப் பார்த்து பூனை சூடு போட்டுக் கொள்வது ஒரு இழிவான செயல் .  எஜமானன் கையில் சவுக்கு இருப்பதால்தான் அவன் எஜமானன் என்று நினைத்து , அச்சவுக்கால் அடிமை தன்னைத் தானே அடித்துக் கொள்வது முட்டாள்தனம் .  சவுக்கு உன்னுடையதில்லை,  ‘ தீமை ’ யினுடையது என்கிறார் காஃப்கா .     தீயாரைக் காண்பதுவும் தீதே திருவற்ற தீயார் சொல் கேட்பதுவும் தீதேயாம்   –   தீயார் குணங்களுரைப்பதுவும் தீதே யவரோ      டிணங்கி யிருப்பதுவுந் தீதே .
தொடருங்கள்