-

காஃப்கா நுண்மொழி-18



“அந்த கோபுரத்தின் மேல் மனிதர்கள் ஏறாமல் கட்ட முடிந்திருந்தால், பேபல் கோபுரம் அனுமதிக்கப்பட்டிருக்கும்”

 

என் எண்ணம்:

‘பேபல் கோபுரம்’ என்பது விவிலிய கதைகளில் வருகிற ஒரு உருவகம்.  பெரு வெள்ளத்திற்கு பிறகு பிழைத்த மனிதர்கள் ஷினார் என்கிற இடத்தில் மிக உயரமான ஒரு கோபுரத்தை கட்டி அதில் தஞ்சம் புகுந்துவிட்டால் இன்னொரு முறை வெள்ளத்தில் இருந்து தப்பித்துக் கொள்ளலாம் என்று கட்டுகிறார்கள்.  அந்த கோபுரத்தின் உயரம் கடவுளின் உலகத்தை தொட்டுவிடுவதற்கான முயற்சியாகவும் இருக்கிறது.  பேபல் என்பதற்கு கூச்சல் அல்லது இரைச்சல் என்கிற பொருளும் காணப்படுகிறது.  அவர்களின் முயற்சியை முறியடிக்க, கடவுள் அவர்களுக்குள் பல மொழிகளை உருவாக்குகிறார்.  ஒருவருக்கொருவர் பேச முடியாமல் போவதால், அக்கோபுர கட்டுமானம் நின்று போகிறது. மனிதனது செயலுக்கு இது கடவுள் அளித்த தட்டணை என்று பார்க்கப்படுகிற இக்கதை, பின்னாளில் இது பல நாகரீகங்கள் உருவாக காரணமாக இருந்ததாகவும் பேசப்பட்டது.

மேலே ஏறாமல் கட்டப்பட்டிருந்தால், அக்கோபுரம் அனுமதிக்கப்பட்டிருக்கும் என்கிறார் காஃப்கா.  அது எப்படி?

நுண்மொழி 15-ல் சருகுகளால் மூடப்படும் பாதை பற்றி பேசும் போது, முழுப் பாதையையும் தேடாமல், சுத்தம் செய்யப்பட்ட பாதையை கடந்து, மேலும் சுத்தம் செய்து, மேலும் பயணம் தொடர வேண்டும் என்பதை அறிவுறுத்தினார்.

இவர்கள் மேலேறி கூச்சல் குழப்பம் ஏற்படுத்தியதால் கடவுள் அக்கோபுரக் கட்டுமானத்தை நிறுத்தினார்.  மேலே ஏறாமல் எப்படிக் கட்டுவது என்பது சிந்தனைக்குரியது.  வேறு ஏதோ வழியிருப்பதாய் காஃப்கா சொல்கிறார்.


கருத்துகள்

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

காஃப்கா நுண்மொழி-20

-
படம்
காஃப்கா நுண்மொழி-20     ஆலயங்களின் பலிபீடத்திலிருக்கிற குடுவைகளில் உள்ள படையலை குடித்து தீர்க்கின்றன அத்து மீறும் சில சிறுத்தைகள்.   இவை மீண்டும் மீண்டும் தொடர்ந்து நிகழ்கின்றன.   பின்னாள் இவையும் கணக்கில் கொள்ளப்பட்டு, பிறகு அதுவும் ஒரு சடங்கின் பகுதியாகிறது. என் எண்ணம்: இந்த நுண்மொழியை படிக்கும் போது, நமக்கு ஏற்கனவே அறிமுகமாகியிருக்கிற ஜென் கதை ஒன்று ஞாபகத்திற்கு வருகிறது. ஒரு ஜென் துறவியும் அவரது சிஷ்யர்களும் தியானம் செய்து கொண்டிருக்கும் போது ஒரு பூனை சத்தம் போட்டுக்கொண்டே குறுக்கும் நெடுக்கும் அலைந்ததால், தியானத்திற்கு இடையூறாய் இருப்பதாய் கருதி அந்த துறவி ”பூனையைக் கட்டிப்போடுங்கள்” என்று உத்தரவிட்டார். சில ஆண்டுகள் கழித்து அந்த துறவி இறந்து விட்டார். ஆனாலும் அந்த பூனையைக் கட்டிப் போடும் பழக்கம் தொடர்ந்து கொண்டிருந் தது . மேலும் சில வருடங்கள் கடந்தன. அந்த பூனையும் இறந்து விட்டது. வேறொரு பூனை வரவழைக்கப்பட்டு கட்டி வைக்கப் பட்டது. பல ஆண்டுகள் கழித்து சீடர்கள் ,” நம் மத வழக்கப்படி பூனையை தியான நேரத்தில் கட்டி வைக்க வேண்டும்” என நூற்குறிப்புகள் எழுதி வைத்தன ர். இந்த நுண்ம
தொடருங்கள்

Kafka Aphorism-5

-
படம்
காஃப்கா நுண்மொழி -5 “ ஒரு எல்லைக் கோட்டிலிருந்து திரும்புதல் என்ப து கிடையாது .   அதுவே அடையப்பட வேண்டிய எல்லை .” தனியாக பொருள் தரும் இந்த நுண்மொழியுடன் , ‘திரும்புதல்’ குறித்த, இதற்கு முந்தைய இரண்டு மொழிகளையும் சேர்த்து சிந்திக்க வேண்டியிருக்கிறது . மூன்றாவது நு . மொ . Paradise Lost – பொறுமையின்மை காரணமாக சொர்க்கத்தை இழந்தவர்களுக்கு வீடு ‘ திரும்புதல் ’ கிடையாது .   நான்காவது நு . மொ .   மரண ஆற்றின் கரையில் அமர்ந்துவிட்டவர்கள் திரும்புகிறார்கள் .   அந்த ஆற்றை கடந்துவிட்டவர்களுக்கு ‘ திரும்புதல் ’ என்பது கிடையாது . எனவே இந்த நுண்மொழி அடையவேண்டிய லட்சியம் குறித்ததா அல்லது திரும்புதல் இல்லாத, கடந்துவிட வேண்டிய எல்லை குறித்ததா என்பது தொடர் சிந்தனைக்குரியது. காஃப்காவின் ஆன்மீக பின்னணியில் இது மரணத்திற்கு பிந்தைய நிலை குறித்தும், சொர்க்கத்திற்கு செல்லும் பாதை குறித்தும் பேசுகிறது என்றே நினைக்கலாம். நமது வாழ்வில் நமது லட்சியம் குறித்து, திரும்புதல் என்கிற சிந்தனை இல்லாத, எல்லையற்ற பயணம் குறித்து பேசுவதாகவும் எடுத்துக் கொள்ளலாம். ஜென் கதை ஒன்று ஞாபகத்திற்
தொடருங்கள்

காஃப்காவின் நுண்மொழி-29

-
படம்
காஃப்காவின் நுண்மொழி -29     “ தீமையை உள்வாங்கிக் கொள்வதற்கான உனது தரம் தாழ்ந்த நடவடிக்கைகள் உண்மையில் உன்னுடையது அல்ல .  அவை தீமையினுடையவை .”     “ தனது எஜமானனைப் போலாக வேண்டும் என்று , அவன் கரத்திலிருந்து சவுக்கைப் பிடுங்கி தன்னை தானே அடித்துக் கொள்ளும் மிருகம் – பாவம் அதற்குத் தெரியாது , அந்த சவுக்கிலிருக்கிற புதிய முடிச்சு செய்யும் ஜாலம் இதுவென்று .” என் எண்ணம் :     புலியைப் பார்த்து பூனை சூடு போட்டுக் கொள்வது ஒரு இழிவான செயல் .  எஜமானன் கையில் சவுக்கு இருப்பதால்தான் அவன் எஜமானன் என்று நினைத்து , அச்சவுக்கால் அடிமை தன்னைத் தானே அடித்துக் கொள்வது முட்டாள்தனம் .  சவுக்கு உன்னுடையதில்லை,  ‘ தீமை ’ யினுடையது என்கிறார் காஃப்கா .     தீயாரைக் காண்பதுவும் தீதே திருவற்ற தீயார் சொல் கேட்பதுவும் தீதேயாம்   –   தீயார் குணங்களுரைப்பதுவும் தீதே யவரோ      டிணங்கி யிருப்பதுவுந் தீதே .
தொடருங்கள்