காஃப்கா நுண்மொழி-13

-

காஃப்கா நுண்மொழி-13


“புரிதலின் முதல் மெல்லிய ஒளிக்கீற்று மரணத்திற்கான அவாவாக இருக்கிறது.  இவ்வாழ்க்கையே தாங்க வொண்ணாததாகவும் மறுவாழ்க்கை அடைய முடியாததாகவும் இருக்கிறது.  மரணத்திற்கான காத்திருத்தல் வெட்கப்பட வேண்டியதில்லை என்று உணர்கிறான்.  வெறுப்படைந்துவிட்ட பழைய கூண்டிலிருந்து, காலத்தால் மீண்டும் வெறுக்கத்தக்கதாய் மாறிவிடக் கூடிய புதிய கூண்டிற்குச் செல்வதற்கு விண்ணப்பிக்கிறான்.  இந்தக் கைதியை அழைத்துச் செல்லும் பாதையில் எதிரே வரும் எஜமானன், ‘இந்தக் கைதியை மீண்டும் சிறையில் அடைக்காதீர்கள், இவன் என்னுடன் வரத்தக்கவன்’ என்று கூறுவதற்கான கடைசிக்கீற்று நம்பிக்கையும் இருக்கத்தான் செய்கிறது.”

மிக எளிதாய் புரிந்து கொள்ளக்கூடிய நுண்மொழி இது.  இம்மை, மறுமை, மரணம், கடவுள், சொர்க்கம் என்கிற மீண்டும் மீண்டும் நாம் கேள்விப்பட்டிருக்கிற விஷயங்கள்தான்.  அடைய முடியாத புதிய வீடுகூட நாளடைவில் வெறுக்கத் தக்கதாகவே இருக்கும் என்கிறார் காஃப்கா.  புதிய வீட்டிற்குச் செல்ல விண்ணப்பிக்கிற ஒருவன், ஏன் ‘விடுதலை’ குறித்தோ ‘முக்தி’ குறித்தோ விண்ணப்பிக்கவில்லை என்ற கேள்வி எழுகிறது.  ஏனென்றால், இங்கே ‘முக்தி’ அடைதல் என்கிற கருத்துரு இருக்கிறது.

பிறகு, இன்றைய காலகட்டத்தில், ‘இன்று’ இந்த வாழ்வை கொண்டாடுதல் என்கிற கருத்துரு பெருவாரியாக பரவியிருக்கிறது என்றே பார்க்கிறேன்.  எனவே, மறுமை குறித்த அக்கறையும், சொர்க்கம் குறித்த கற்பனைகளும் முக்கியத்துவம் இழந்து வருகின்றன என்பது என் எண்ணம்.

‘ஏலி ஏலி லாமா சபக்தானி’ என்கிற பைபிள் வசனம் நினைவிற்கு வருவதை தவிர்க்க முடியவில்லை.


கருத்துகள்

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

காஃப்கா நுண்மொழி-20

-
படம்
காஃப்கா நுண்மொழி-20     ஆலயங்களின் பலிபீடத்திலிருக்கிற குடுவைகளில் உள்ள படையலை குடித்து தீர்க்கின்றன அத்து மீறும் சில சிறுத்தைகள்.   இவை மீண்டும் மீண்டும் தொடர்ந்து நிகழ்கின்றன.   பின்னாள் இவையும் கணக்கில் கொள்ளப்பட்டு, பிறகு அதுவும் ஒரு சடங்கின் பகுதியாகிறது. என் எண்ணம்: இந்த நுண்மொழியை படிக்கும் போது, நமக்கு ஏற்கனவே அறிமுகமாகியிருக்கிற ஜென் கதை ஒன்று ஞாபகத்திற்கு வருகிறது. ஒரு ஜென் துறவியும் அவரது சிஷ்யர்களும் தியானம் செய்து கொண்டிருக்கும் போது ஒரு பூனை சத்தம் போட்டுக்கொண்டே குறுக்கும் நெடுக்கும் அலைந்ததால், தியானத்திற்கு இடையூறாய் இருப்பதாய் கருதி அந்த துறவி ”பூனையைக் கட்டிப்போடுங்கள்” என்று உத்தரவிட்டார். சில ஆண்டுகள் கழித்து அந்த துறவி இறந்து விட்டார். ஆனாலும் அந்த பூனையைக் கட்டிப் போடும் பழக்கம் தொடர்ந்து கொண்டிருந் தது . மேலும் சில வருடங்கள் கடந்தன. அந்த பூனையும் இறந்து விட்டது. வேறொரு பூனை வரவழைக்கப்பட்டு கட்டி வைக்கப் பட்டது. பல ஆண்டுகள் கழித்து சீடர்கள் ,” நம் மத வழக்கப்படி பூனையை தியான நேரத்தில் கட்டி வைக்க வேண்டும்” என நூற்குறிப்புகள் எழுதி வைத்தன ர். இந்த நுண்ம
தொடருங்கள்

Kafka Aphorism-5

-
படம்
காஃப்கா நுண்மொழி -5 “ ஒரு எல்லைக் கோட்டிலிருந்து திரும்புதல் என்ப து கிடையாது .   அதுவே அடையப்பட வேண்டிய எல்லை .” தனியாக பொருள் தரும் இந்த நுண்மொழியுடன் , ‘திரும்புதல்’ குறித்த, இதற்கு முந்தைய இரண்டு மொழிகளையும் சேர்த்து சிந்திக்க வேண்டியிருக்கிறது . மூன்றாவது நு . மொ . Paradise Lost – பொறுமையின்மை காரணமாக சொர்க்கத்தை இழந்தவர்களுக்கு வீடு ‘ திரும்புதல் ’ கிடையாது .   நான்காவது நு . மொ .   மரண ஆற்றின் கரையில் அமர்ந்துவிட்டவர்கள் திரும்புகிறார்கள் .   அந்த ஆற்றை கடந்துவிட்டவர்களுக்கு ‘ திரும்புதல் ’ என்பது கிடையாது . எனவே இந்த நுண்மொழி அடையவேண்டிய லட்சியம் குறித்ததா அல்லது திரும்புதல் இல்லாத, கடந்துவிட வேண்டிய எல்லை குறித்ததா என்பது தொடர் சிந்தனைக்குரியது. காஃப்காவின் ஆன்மீக பின்னணியில் இது மரணத்திற்கு பிந்தைய நிலை குறித்தும், சொர்க்கத்திற்கு செல்லும் பாதை குறித்தும் பேசுகிறது என்றே நினைக்கலாம். நமது வாழ்வில் நமது லட்சியம் குறித்து, திரும்புதல் என்கிற சிந்தனை இல்லாத, எல்லையற்ற பயணம் குறித்து பேசுவதாகவும் எடுத்துக் கொள்ளலாம். ஜென் கதை ஒன்று ஞாபகத்திற்
தொடருங்கள்

காஃப்காவின் நுண்மொழி-29

-
படம்
காஃப்காவின் நுண்மொழி -29     “ தீமையை உள்வாங்கிக் கொள்வதற்கான உனது தரம் தாழ்ந்த நடவடிக்கைகள் உண்மையில் உன்னுடையது அல்ல .  அவை தீமையினுடையவை .”     “ தனது எஜமானனைப் போலாக வேண்டும் என்று , அவன் கரத்திலிருந்து சவுக்கைப் பிடுங்கி தன்னை தானே அடித்துக் கொள்ளும் மிருகம் – பாவம் அதற்குத் தெரியாது , அந்த சவுக்கிலிருக்கிற புதிய முடிச்சு செய்யும் ஜாலம் இதுவென்று .” என் எண்ணம் :     புலியைப் பார்த்து பூனை சூடு போட்டுக் கொள்வது ஒரு இழிவான செயல் .  எஜமானன் கையில் சவுக்கு இருப்பதால்தான் அவன் எஜமானன் என்று நினைத்து , அச்சவுக்கால் அடிமை தன்னைத் தானே அடித்துக் கொள்வது முட்டாள்தனம் .  சவுக்கு உன்னுடையதில்லை,  ‘ தீமை ’ யினுடையது என்கிறார் காஃப்கா .     தீயாரைக் காண்பதுவும் தீதே திருவற்ற தீயார் சொல் கேட்பதுவும் தீதேயாம்   –   தீயார் குணங்களுரைப்பதுவும் தீதே யவரோ      டிணங்கி யிருப்பதுவுந் தீதே .
தொடருங்கள்